yarı

is. Tən bölünmüş iki hissədən biri. Eyni yarısı. Almanın yarısı. Kitabın yarısını oxudum. Ömrünün yarısını səhayətdə keçirmişdir. – <Məhəmmədhəsən əmi> gəldi, tövləsini ortadan yarı böldü və küçəyə səmt bir qapı açdı. . . C. M.. Bəxtiyar yerə səpdiyi toxumun yalnız yarısını əldə edə bilmişdi. S. H.. Yarı canı qalmamaq – həddindən artıq arıqlamaq, üzülmək, zəifləmək. Rəngi saralıb, qalmayıb əsla yarı canı; Bir gülməz oğul, vay! M. Ə. S.. Yarı canı. . . yanında qalmaq – birinin nigarançılığını çəkmək, biri üçün çox həyəcan və iztirab keçirmək. Ananın yarı canı balanın yanında qaldı. Ə. Vəl.. Yarı gecə – gecə yarısı, yaxud ümumiyyətlə çox gec. Yarı gecə evə qayıtdıq. Yarı olmaq – 1) yarısı qurtarmaq, işlənib, xərclənib, sərf edilib yarısı qalmaq. Yağ yarı olubdur; 2) məc. şərik olmaq. Mənimlə qəmlərə yarı olarsız; Gözəlliyin intizarı olarsız. Aşıq Şəmşir. Yarı yolda qalmaq (dayanmaq) – səfəri başa çatdıra bilməmək, nəzərdə tutduğu yerə gedib çata bilməmək. Ac atlar sıldırım daşlıqlara çıxa bilməyib yarı yolda qaldılar. «Koroğlu». Yarı yoldan qayıtmaq – nəzərdə tutulan işi tamamlamamaq, başa çatdırmamaq, yarımçıq qoymaq. Yarı yoldan qayıtmamaq üçün bir çarə tapdılar. M. C.. <Zahidoğlu:> Bu dəfə öldü var, döndü yoxdur, heç bir zaman yarı yoldan qayıtdı yoxdur! S. R.. yarı. . . – mürəkkəb sözlərin, «tam, tamamilə deyil, qismən, yarımçıq» mənasında olan birinci tərkib hissəsi; məs.: yapıqapalı, yarıaçıq, yarıaralı.